Onze gedeelde passie voor fotografie toeval? Allicht niet!

Gepubliceerd op 17 maart 2020 om 19:00

Locatiefotografie heeft tot nu toe mijn voorkeur gehad. Lekker op pad, vaak buiten, in een andere omgeving. Of even binnen mogen kijken bij een leuk bedrijf wat mijn nieuwsgierigheid stimuleert. Sinds een tijdje ben ik wat vaker de studio in aan het duiken en kom ik er achter dat ik het werken met donker en licht in de studio toch ook wel heel erg gaaf vind!

De gedeelde passie voor fotografie komt natuurlijk doordat ik besmet ben door mijn vaders achtergrond als beroepsfotograaf en lokale fotoboer. Als kind kreeg ik al geregeld de vraag; 'wil je ook fotograaf worden en de winkel van je vader overnemen'? Mijn antwoord was vaak wat onverschillig en mijn gedachte was iets als; 'Je gaat toch niet doen wat je vader ook doet'!? 

Ik besef me steeds vaker dat ik me gelukkig mag prijzen met een vader die nog in goede gezondheid verkeert en waar ik naast fotografie ook nog de passie voor mountainbiken mee deel. Die gemene delers zorgen er voor dat we elkaar vaak zien en ik sinds dat ik mezelf ben gaan herontdekken, mijn vader echt als vriend ben kunnen gaan beschouwen. Daar ben ik enorm dankbaar voor omdat ik me realiseer dat dit zeker niet vanzelfsprekend is.

Naar mate mijn vader richting het einde van zijn werkzame leven gaat, groeit het besef ook dat deze dingen ooit eindig gaan zijn. Des te meer reden om die jaarlijkse mountainbike weekenden in de Ardennen, gezamenlijke fietstochtjes in de buurt en jaarlijkse rondjes Glow met statief op de schouder, te koesteren!

En daar mag ik sinds kort ook avondjes samen in de studio bij optellen om zijn kennis van 50 jaar fotografie, uit hem te trekken. Zodoende staat hij ineens, wat vaker dan hij graag zou willen, aan de andere kant van de lens.

 

Dank je wel dat je er bent pa!

Opnamedatum: 3 maart 2020 - Joep van Moorsel